Lopen door het beekdallandschap van weleer 

Tussen Wolvega, Steggerda en Oldeholtpade ligt de Lindevallei. Het is, met haar 860 hectare, zo groot dat je de A32 en N351 op de meeste punten nauwelijks opmerkt. Een wandeling van 14,61 kilometer leidt je langs de mooiste plekjes.

Je kunt op drie plekken beginnen met wandelen. Ik parkeerde mijn auto op de carpoolparkeerplaats bij het Van der Valk hotel in Wolvega (coördinaten: 52.881063, 6.021348), om vanaf daar naar het startpunt te lopen. Die ligt aan de andere kant van de snelweg. Je loopt onder het viaduct door en neemt de eerste afslag rechts tot je het wandelknooppunt 55 opmerkt. Vanaf daar volg je de routepaaltjes: 55-58-57-88-84-85-53-14-10-19-37-29-55 om vervolgens weer terug te lopen naar de auto.

Linde 

De wandeling start met een kavelpad, een pad waar ook trekkers overheen rijden om hun land te bereiken. De landerijen in, weg van het verkeer, weg van het lawaai. Al gauw voegt water in de vorm van een brede sloot zich naast het pad, hetgeen waar het gebied bekend om staat. Het pad is het hele jaar goed te belopen, maar trek wel waterdichte schoenen aan. Niet alleen het gras staat vrij hoog, ook loop je af en toe door modderige delen. Na enkele kilometers over het gras te hebben afgelegd bereik ik een uitkijkheuvel dat een schitterend uitzicht over de weilanden en het moerasgebied met watervlakten biedt. Daar lees ik dat de Linde vroeger wel anderhalve kilometer breed was en tot dit punt kwam. Vroeger is ruim 120.000 jaar geleden. De Scheltingapoolder, heet het gebied waar we naar kijken. Het geldt nog altijd als overloop gebied, bij een overstroming van de Linde of bij hevige regenval.

Na de kanalisatie van de Linde tussen 1922 en 1927, werden grote delen ontgonnen, maar gelukkig niet alles. Toenmalig bestuurslid Hein Buisman van It Fryske Gea maakte zich sterk voor behoud en in 1938 kocht de natuurorganisatie het eerste stukje Lindevallei aan. In de loop der jaren zijn meerdere stukkengrond aangekocht en heringericht. Door toedoen van It Fryske Gea zijn inmiddels al een paar oude meanders hersteld. Er zijn plannen om in de toekomst meer meanders in oude staat te herstellen.

Helomasluisje 

Na nog een paar graspaden, wordt het om mij heen steeds vochtiger. Water staat hoger in de sloten, water tussen de struiken en bomen. Ik moet een glibberig bruggetje van planken over en na enkele honderden meters vervolgt de route zich over het Helomasluisje. Een trapje aan weerszijden en een leuning maken de overgang mogelijk. Het monumentale sluisje herinnert aan de vervenersactiviteiten van de familie Van Heloma, die in 1743 de eerste aankopen deden in de Lindevallei. Eigenaar It Fryske Gea koestert de cultuurhistorische waarde van dit rijksmonument voor de toekomst. Het sluisje vervult geen functie meer.

Vanaf dit punt wandel ik langs eiken van wel meer dan een meter, misschien wel 1,20 in doorsnee richting de A32. Het water van de Linde komt dichterbij, waarna een grote wandel- en fietsbrug de oversteek mogelijk maakt. Overigens: wie weer terug wil naar de auto, dat kan vanaf hier. Loop bij het knooppunt 88 naar 40 en om de hoek komt al snel de Lindewijk tevoorschijn. Via zwemplas De Vlinderplas bij het Van der Valk hotel loop je zo weer naar de carpoolplaats. Deze route is om en nabij de 6,3 kilometer. Ik had er nog geen genoeg van en nam de brug over de Linde. En daar ben ik blij om, want het mooiste deel moet nog komen. Heden ten dage is de Linde overigens op het breedste punt zo’n twintig meter.

Vogelkijkhut 

Eerst de Catspoolder met een vogelkijkhut aan de rechter hand. Voor vogels is de Linde met het aangrenzende grote water, het moerasgebied, veensmosrietlanden en de plasdraspolders een eldorado. Vogels als boomvalk, havik, bruine kiekendief, sperwer, buizerd en torenvalk zijn er te spotten. Maar ook niet-roofvogels zijn er in overvloed. Tevens een mooie plek om even bij te komen, de kijkhut bevindt zich bijna op de helft.

Al gauw beland ik op het gloednieuwe Lindepad. Het werd in 2022 opgeleverd. Het resultaat mag er zijn. Het loopt vlak langs de waterkant en biedt tevens mooie plekjes om te rusten. Het kronkelt erop los en er wordt enorm veel gebruik van gemaakt door fietsers. De eilandjes in de Linde met de kleuren van het seizoen zijn adembenemend mooi. De volgende afslag is tevens een parkeerplaats. Rijdt naar het einde van de Hemweg in Steggerda om de wandeling te starten op coördinaten: 52.869914, 6.057696. De route leidt naar het zuidelijke deel van de vallei. Hier zijn de sloten nog breder dan in het eerste deel. Het zogenoemde Kuierpaad leidt mij door een erg stil gebied over een grote brug en weer terug naar het Lindepad. Vanaf daar loop ik door naar de Kontermansbrug, waar wederom een parkeerplaats, oftewel startpunt ligt. Rijdt daarvoor naar de coördinaten: 52.885410, 6.069814. Vanaf daar zigzagt de route weer terug. Drie kilometer daarna loop je een oprit aan de N351 af, één die mij nog nooit was opgevallen vanaf de autoweg. De overige twee kilometer loop je via de autoweg weer terug naar het beginpunt. Een stevige, maar afwisselende route.

Meer wandelingen in de omgeving ontdekken? Een diversiteit aan routes vind je op onze wandelpagina.

Fotocredits:

Henk Vondeling