Wandel door een zeventiende-eeuws landschapsschilderij in de Rottige Meente 

Munnekeburen lijkt, als je er doorheen rijdt, op veel andere dorpjes in de regio. Het is klein, heeft maar één straat, met daaraan een kerkje, een kerkhof en iets wat ooit een basisschool is geweest. Doorrijden, zouden de meeste automobilisten denken. Maar in Munnekeburen moet je, als je de tijd hebt, toch echt even uitstappen. Het dorp heeft namelijk iets heel bijzonders te bieden. Want achter die woningen aan de Grindweg, de enige straat door het dorp, schuilt een parel van een natuurgebied. 

Starten doet de natuur op nog geen steenworp afstand van de doorgaande weg. Het start letterlijk in de achtertuin van de aanwonenden: de Rottige Meente, het kleine zusje van de Weerribben, vol ribben, vol riet, vol water en zelfs een moerasbos, één van de oudste moerasbossen van Nederland. Loop vanuit je auto zo de natuur in. 

Parkeer ergens aan de Grindweg, vlakbij nummer 86, want daar tegenover ligt een voetpad dat je naar knooppunt 52 van Wandelnetwerk Fryslân leidt. Vanaf daar kun je eigenlijk beide kanten op. Naar knooppunt 85 of naar 32. In beide gevallen: je kunt een achtje lopen. Wij liepen tegen de klok in, naar 32. Eerst zien we een aanlegsteiger, waar kano’s en kajaks te huur zijn. Fantastisch voor mooie tocht tijdens een warme dag. Loop je door dan loop je over een smal dijkje met aan beide zijden grote plassen met water. Dat is waar de Rottige Meente rijk aan is. Water. En dat is ook meteen waar de naam Rottige Meente vandaan komt. In beginsel werd er veel turf afgegraven. Te drogen werd het gelegd op smalle legakkers. De afgegraven gronden liepen vol met water, waardoor een afwisseling van water en smalle stroken grond ontstond: ribben. Vanwege de drassige grond was er daarna onmogelijk landbouw op te bedrijven. Men vond het rotte grond. Dus stond men op het punt om het te ontwateren om er bewerkbaar land van te maken totdat de rietdekkers ingrepen. Zij zouden hun werk verliezen bij het omvormen van het gebied. Omdat er veel werkgelegenheid was in deze sector, werden de plannen gewijzigd. Zonder dat zij er erg in hadden, behielden zij daarmee een uniek stukje natuur. Aangekomen bij knooppunt 32 houd je paalnummer 99 aan.  

Onderweg tref je diverse woningen op kleine terpen. Tuinen liggen vaak vol met water en voor de woningen staan fietsen of liggen bootjes. Dat is evenals te voet de enige manier om de woning te bereiken. Fascinerend, omdat we inmiddels al anderhalve kilometer het natuurgebied zijn ingelopen. Het gebied is bewaard gebleven zoals het er honderden jaren terug bij lag. Een grote boerderij doemt op. Onmogelijk om nog te bereiken met welk landbouwvoertuig dan ook, laat staan om er vee te laten lopen op een stukje gras. Het zou tot de heupen wegzakken in de modder. Maar de boerderij staat er. Op deze plek heeft de tijd echt stilgestaan. En daarom is het ook zo genieten. Het voelt alsof je door een zeventiende-eeuws landschapsschilderij wandelt. 

Een grote partij aan palen met nesten voor ooievaars staan klaar. Voor deze vogels is het gebied ideaal om te broeden. Deze graslanden en moerassen zitten vol met voedsel. Ze halen er hun kikkers en trekken in de winter weer naar Afrika. 

Onderweg naar nummer 99 treffen we een overdekt informatiehokje. Vanaf hier loop je rechtdoor, ook al zegt de knooppuntenroute dat je over het bruggetje moet. Dat is een optie, maar houdt er rekening mee dat je dan niet meer over een verhard pad loopt. Kies voor 34 als je door het bijzonder moerasbos wilt lopen. Er ligt een plankenpad, maar niet tot het eind. Wij kunnen het niet laten en lopen de paar honderd meter over het plankenpad heen en weer. Prachtig, ik kan niet anders zeggen. Terug bij het informatiehokje lopen we nu rechtdoor en na een klein bochtje in de weg, kom je uit bij de Scheenesluis. Ik maak een foto van het pittoreske sluisje. Vanaf daar (nummer 98) houdt je 93, 85 en 52 aan om weer uit te komen in Munnekeburen. 

De route zoals beschreven (52, 32, bij 99 rechtdoor naar 98, 93, 85, 52) is zonder plankenpad 4,3 kilometer. Loop je ook heen en weer door het moerasbos, tel er dan een halve kilometer bij op. 

Deze route starten in Nijetrijne kan ook. Dan start je op de parkeerplaats op de coördinaten 52.847712, 5.924530. Loop vanaf daar naar: 98, 93, 85, 52, 32, bij 99 rechtdoor naar 98 en loop dan weer naar de parkeerplaats) voor een wandeling van 7,3 kilometer. Wil je alleen maar paden zoals die door het moerasbos? Volg dan het Boswachterspad, een pad dat zich dwars door de natuur baant. Het is het beste wat de boswachter te bieden heeft in de Rottige Meente, maar dat pad is vaak drassig. Zo drassig dat je zeker je laarzen niet moet vergeten. Met normale schoenen is het Boswachterspad uitsluitend te lopen in het voorjaar of gedurende de zomer. 

Vanwege een aantal trappen en bruggen, is geen van deze routes geschikt voor rolstoelen of met een kinderwagen. Honden zijn welkom, mits aangelijnd. 

Bekijk ook onze wandelpagina.

Fotocredits:

– Henk Vondeling