Van bramen en rozebottels tot eetbare bloemen in pluktuin in Oldeholtpade

Wat ontstond uit idealisme, als passie voor tuinieren, groeide uit tot een oase vol lekkernijen. In Oldeholtpade zit, verscholen achter een houtwal, in de hoek van de parkeerplaats van obs De Striepe, Fruithof de Struikrover. Een plek waar bezoekers allemaal een leeg mandje krijgen bij de entree, die ze vervolgens zelf mogen vullen. Vruchten, fruit dat veelal niet in de supermarkt te verkrijgen is en zelfs eetbare bloemen groeien er. Het is niet voor niets dat chef-koks ook graag door de pluktuin dwalen.

Bij binnenkomst is het bijna onvoorstelbaar dat de 1,3 hectare ooit een kaal weiland was. En het had ook niet veel gescheeld of dat was zo gebleven.

Eigenaar en bedenker van de zeer diverse pluktuin, Ruben Abma, zit in 2013 op zijn kantoor als hij voelt dat het buitenleven hem meer trekt. Hij is op dat moment projectingenieur voor een ingenieursbureau. Hij werkt voornamelijk aan groene projecten, zoals gebiedsontwikkelingen. En ’s avonds, na zijn werk, slaat hij aan het tuinieren. ‘Ik zag het tuinieren niet als werk, gewoon een passie waar ik veel energie van kreeg’, vertelt Abma. Na een patroon van jaren besluit hij de knoop door te hakken. ‘Ik vond dat ik er meer mee moest doen en ging op zoek.’ De projectingenieur woont op dat moment in Oldeholtpade en aan de Hoofdweg staat een woning te koop met een lap grond. Het is crisis en de eigenaar krijgt zijn woning niet verkocht. Zonder dat hij hem kende besloot Abma naar de verkopende partij toe te gaan en zijn verhaal te doen. Wil je aardappels of bollen verbouwen?, was de eerste vraag van de woning- en landeigenaar. ‘Absoluut niet, antwoordde ik. En dat was wat hij wilde horen.’ De eigenaar besloot zijn woning van de markt te halen en Ruben pacht het land sindsdien. ‘Met de eerste optie tot koop’, zegt Abma er meteen bij. Belangrijk voor zijn tuin, want die verplaats je niet zomaar.

Biologisch

De eerste rijen werden aangeplant. Niet zoals je vaak ziet, in rechte lijnen. Abma gaat voor korte rijtjes die haaks op elkaar staan. En daarmee jaagt hij zijn visie achterna. Deze pluktuin moet een belevenis worden, vindt hij meteen vanaf het begin. ‘Met een divers aanbod, met een goede zorg gekweekt en biologisch.’ Starten doet hij voorzichtig: de tuin moet hem een deelinkomen genereren, zijn overige inkomsten haalt hij uit zijn baan als ingenieur. En zijn aanpak blijkt de juiste. In het begin groeien de struiken vooral, vruchten zijn er nog weinig. Jaar twee start hij meteen doordacht. Hij koopt een net van 120 bij 70 meter om over gevoelige soorten te hangen, ‘zodat ze niet worden opgegeten door vogels zodra ze rijp zijn’. Met een groep van vijftien personen uit het dorp trekt hij die jaarlijks over zijn gewassen. Met deksels over de houten palen, zodat het net niet beschadigd. ‘Het werkte, maar de wind blijkt een spelbreker.’ Tijdens het derde jaar, bij een storm komt er zoveel wind onder het net dat het eraf waait en doorscheurt. ‘Ik legde het net op het voetbalveld in Oldeholtpade en bond het met touw weer aan elkaar. Ik deed er drie dagen over om het te repareren, maar ik kon door.’

Van kruisbes tot nashipeer

Wie biologisch wil werken, moet soms pijn lijden, bleek kort daarna. Was het hele gewas beschermd tegen hongerige vogels, rupsen konden nog gewoon bij de struiken komen. ‘Ik sloeg aan het researchen’, vertelt de kweker en vond in zijn grootste vijand de oplossing. De vogel. ‘Ik plaatste vogelhokjes voor mezen. 25 stuks. De mees is namelijk te klein voor de vruchten en steelt ze dus niet, maar het vogeltje eet wel het ongedierte op.’ Het heeft even tijd nodig, maar dan krijg je ook wat: kruisbessen, die op knappen staan, aardbeien zo zoet als suiker, frambozen, peren, nashiperen, bramen, de witte, blauwe en rode bes, de josta- en aroniabes, alles hangt veilig, zodat de bezoeker te kust en te keur heeft. ‘Het is op dit moment een komen een gaan van mensen.’ Zo’n honderd bezoekers per dag, geeft Abma aan. ‘Het is fijn om iedereen blij te maken. Zo kreeg ik vanochtend nog bezoek van een kinderopvang met een stuk of acht kinderen. Het is fantastisch om te zien hoe die kinderen genieten van al het lekkere fruit. Het is echt een leuk uitje voor ze en nog gezond ook. Daar doe ik het voor.’ Abma moedigt de kinderen daarnaast aan om vooral onderweg ook wat op te eten. ‘Hoort erbij’, zegt Abma lachend. Hij kweekt ook veel soorten die niet gemakkelijk te verkrijgen zijn in de supermarkt, zoals bijvoorbeeld de Japanse wijnbes, rozebottels, mispel en de duindoorn. ‘Wist je dat die laatste niet per stuk te plukken zijn vanwege de grote stekels aan de takken? Die takken moet je eraf knippen, invriezen en pas dan kun je ze oogsten.’ Net als de Oostindische kers, de eetbare bloem die naar radijs smaakt, een product waar chef-koks gek op zijn. ‘Het doet het goed als garnering bij restaurants in het hogere segment. Jan Smink uit Wolvega is bijvoorbeeld vaste klant van ons.’

De bloemen vallen overigens onder het gezag van Juryt Abma, de broer van Ruben. Zo’n vierhonderd vierkante meter aan bloemen kweekt hij op hetzelfde perceel.

Chutneys, jams en sauzen

Ondanks de honderd bezoekers per dag in het hoogseizoen, wordt niet alles leeggeplukt in de pluktuin. ‘Het is maar net wat er in bloei staat’, zegt Abma. ‘Maar wat overblijft, vries ik in. Daarvan maak ik chutneys, jams en sauzen. Die verkoop ik in de kiosk, zodat er niets verloren gaat.’ Wat het beste loopt? ‘De blauwe bes op dit moment.’ Al gaat de rest ook erg goed. Zijn eigen favoriet zijn vijgen, die Abma verbouwt in een kas van 36 bij 9 meter. En de eigenaar van het perceel? ‘Hij woont nog steeds op dezelfde plek, waar ik erg blij mee ben. Het werd mij zo gegund, ik ben er zo ontzettend dankbaar voor.’ Hij is één van Abma zijn grootste sympathisanten ‘en hij is hier ook zeker met regelmaat te vinden’.

Fruithof de Struikrover is te vinden achter basisschool De Striepe, op Hoofdweg 193 in Oldeholtpade. De pluktuin is in het seizoen (meestal van juni tot eind september) geopend op woensdag, vrijdag en zaterdag van 9:00 tot 17:00 uur.

Word jij blij van dit verhaal? Dan raden wij ook het verhaal over de theetuin in Nijeholtpade, de tuin van de Buttingaschool in Oosterwolde en Jaap Mekel in Ravenswoud aan.

Vergeet ook zeker niet de persoonlijke verhalen van Klaas Bovenkamp, Roelof en Sjoukje Bakker, Bernd Beersma, Flemming Punter en Louis le Roy.

Fotocredits:

Piet Bosma

Verder zoeken in onze database