Op zoek naar het Apemeer 

In dit verslag wordt de Apemeerwandeling gelopen. Een wandeling in het Drents-Friese Wold. 4,2 kilometer lang is hij en gestart wordt bij de Boscamping op Oude Willem 3 in Appelscha. Volg vanaf daar de blauwe bewegwijzering.

Ik heb zin in deze wandeling. Ik denk omdat ik benieuwd ben naar het Apemeer. De naam spreekt tot verbeelding. Het laat je fantaseren. Over een idyllisch meertje te midden van een groene wildernis, in mijn geval. Dat zal wel tegenvallen. Het is hartje winter, blad zit weinig meer aan de bomen en het miezert. Ook ben ik benieuwd naar de naam. Bij het meertje zal wel een schrijven staan. Over de geschiedenis en de naambepaling. Zullen er allemaal apenbomen omheen staan? Ik ga lopen.

Eerst naar de overkant van de straat, waar een kaarsrecht en breed pad me wel een kilometer het bos in laat kijken. Erop ligt vooral veel blad. Het duurt niet lang of er volgt een paaltje dat mij linksaf een smaller pad opstuurt. Het is er groener. Groen van de sparren, groot en nog erg klein. Bijna zo groen als mijn fantasiemeer, maar water is nog niet in zicht. Er volgt een groen matras van mos onder de grootste dennen. Zonder bedombouw, zonder meer. Het pad leidt me zelfs terug naar het kaarsrechte pad en verder het bos in. De rest van de kilometer van het pad wordt afgelegd, waarna wat kronkels volgen. Een grote, open vlakte doemt op. Heide, andere grassoorten. Geen meer. Ja, een waterplasje. Het tovert een glimlach op mijn gezicht.

Na zo’n twee kilometer buigt het pad zo’n 270 graden naar links. De terugreis wordt ingezet. Aan de rechter hand vele hectares met heide. Een paar vliegdennen, her en der in het veld. Ze genieten veel vrijheid en kunnen daardoor groeien hoe ze willen. Het is mooi, maar het is er ook oppassen, want de plassen worden steeds groter en dieper. Een pad laat mij een klein lusje lopen door het bos om daarna weer terug te keren op dit pad. Gelukkig, want dit deel, met het wijde uitzicht, is zeker het mooiste deel. Tot nu toe, want dat moet nog komen. We houden hoop.

Als daarna de weg overgestoken wordt, geef ik bijna op. Een klinkerpad volgt. Het is de oude weg naar Diever. Hier ben ik vaker geweest. Hier heb ik nog nooit een meer gezien. Laat staan mijn fantasiemeer. Wat wel mooi is zijn de kleuren. Het oranje van de beukenbladeren aan de ene, en het groene van de dennen aan de andere kant. Alsof het twee heel andere bossen zijn. Het bospad naar links leidt mij naar het fietspad dat naar de Boscamping leidt. Wederom een bordje dat zegt dat ik links moet. Ik zie de Boscamping zelfs al in de verte. Iets verderop, op een open plek, staat een bordje. Het zal toch niet. Zal dit dan het bordje zijn wat mij vertelt dat hier ooit een Apemeer was? Iedereen die deze wandeling loopt zal er naartoe lopen en lezen dat de Oude Willemwandeling iets is omgelegd. Wat een domper. En dan begint het ook nog een hard te regenen.

Ik moet en zal weten wat het Apemeer is, dus zodra het stopt met regenen zoek ik ernaar op internet. Het is de naam van het open heideveld met een piepklein, van het water niet zichtbaar watertje. Niet leuk.

Maar wel een leuke wandeling hoor. De hond mag mee, mits aangelijnd.

Wel een mooi meer zien? Lees dan over de Gasselterveldwandeling, de wandeling om het Blauwe Meer of de wandeling langs de Iberenplas.

Fotocredits:

Henk Vondeling