De Bosbergtoren is een reusachtige den

De Bosbergtoren in Appelscha wordt ook wel de grootste den van het Drents-Friese Wold genoemd. Het ontwerp van Frans Beune uit Assen is geïnspireerd op een reusachtige dennenstam. Niet alleen bovenin valt er veel te bekijken. Generaties lang zijn er namelijk herinneringen gemaakt en vastgelegd in Appelscha. Deze herinneringen zijn samengebracht op doeken, die in de toren hangen.

Vanaf de Bosbergtoren kan het Drents-Friese Wold en de wijde omgeving van boven bekeken worden. Assen is te herkennen aan de politietoren en bij helder weer zijn Leeuwarden en Groningen te zien.

De uitkijktoren werd eind 2016 geopend en is gebouwd op de 20 meter hoge stuifduin, genaamd Bosberg. Met zijn 33 meter is de toren twee keer zo groot als zijn voorganger, de Belvedère. Helemaal bovenin is een panoramadek met glazen ‘zijtakken’. En ook op andere etages bevinden zich van die takken. De toren bleek al snel een toeristische trekpleister. Duizenden bezoekers beklimmen de toren jaarlijks.

Op wegwijzers worden de verschillende plaatsen en attracties weergegeven. Onder andere een hunebed, de Turfroute, New York, Rome en de veerboot in Harlingen worden aangegeven. Er is ook een verrekijker geïnstalleerd. Met de kijker kan ingezoomd worden op het dorp, de omliggende bossen, maar ook de Achmeatoren in Leeuwarden, die met het blote oog vrij lastig waarneembaar is.

Het is mogelijk voor invaliden om via het betonnen Bosbergpad de toren te bereiken. In de Bosbergtoren zit een lift, zodat iedereen van het uitzicht kan genieten. Toegangskaartjes zijn verkrijgbaar bij omliggende ondernemers en kosten twee euro per kaartje.

Naast de ingang van de Bosbergtoren groeit een bijzonder fenomeen; een oerboom. Wat jarenlang een veel verteld volksverhaal was, bleek na onderzoek in 2015 echt waar te zijn. Er leeft een reusachtige ondergestoven eik van ruim 300 jaar oud in de Bosberg. De drie hoofdtakken van deze kolossale boom zijn zichtbaar naast de toren. De rest van de boom is onzichtbaar, verdwenen in de stuifduin.

Fotocredits:

Harry Lasker
Henk Vondeling