Het water is hier de baas 

Het Stellingenpad is verkozen tot ‘wandelroute van het jaar 2023’ in de Benelux. Wij lopen alle etappes, in dit verhaal beschrijven we route 4: een wandeling van 12,6 kilometer, van Giethoorn naar Belt-Schutsloot.

Vanaf het beginpunt, de kerk van de Doopsgezinde gemeente in Giethoorn aan het Binnenpad, loop ik het hele Binnenpad af. Het Zuiderpad laat me nog 500 meter genieten van pittoreske woningen op eilandjes. Kanalen, sloten, loopbruggen, bleef het nog maar kilometers zo doorgaan. Maar het einde van het pad komt in zicht. Ik buig linksaf en belandt op een betonpad. Hetzelfde landschap volgt, maar dan zonder woningen. Heeft ook wel wat.

In de verte doemt een groot bouwwerk op. Ongeveer 2,5 meter hoog is het en wel twaalf meter breed en twintig lang. Het is een fiets- en loopbrug. Het zorgt ervoor dat al het waterverkeer over de Bovenboersevaart geen oponthoud ervaart. Ik loopt via Westeinde naar Blauwe Hand, een streek op een driesprong tussen de meren Beulakerwijde en Belterwijde. Naar alle waarschijnlijkheid is de naam Blauwe Hand afkomstig van de turf, die in dit gebied gewonnen werd. Er bevinden zich dunne ijzerhoudende klei-afzettingen in deze turf. Die klei-elementen kleurden de handen van de turfmakers blauw. Na een dag zwoegen hieven zij, in de herberg, met blauwe handen het brandewijnglas.

De Veneweg scheidt de Beulakerwijde van de Belterwijde. Door zware stormen verdween het dorp Beulake in de Beulakerwijde. Het enige dat overeind bleef was de kerk met toren. Tot 1825. Door een volgende overstroming verdween ook het laatste deel van het dorpje. Water is hier de baas. Om die reden wordt deze hele etappe afgelegd over asfalt of betonpaden. Stevigheid is hier gewenst. Een mooie bijkomstigheid: deze route kan daardoor volledig met de fiets worden afgelegd. Doe dat niet hartje zomer, want dan is het in Giethoorn veel te druk.

Nog even terugkomend op de Beulaker toren: dit verhaal was voor kunstenaar Alphons ter Avest in 2014 aanleiding om precies op de plek waar de toren ooit stond een kunstwerk te plaatsen. Het resulteerde in een 7,5 meter hoge toren van aluminium buisjes en radertjes. Het raderwerk in de toren duidt de voortgang van de tijd waar het voor het dorp tot stilstand kwam. Het werk staat op ruim een kilometer vanaf de Veneweg, midden in het meer, alleen met de boot te bereiken. Ik neem de Blauwehandseweg van twee kilometer lang richting Belt-Schutsloot. Halverwege tref ik diverse picknickplaatsjes en een stel prachtige aanlegsteigers. Ik kan het niet laten en besluit op één van deze picknickbankjes te lunchen. Sommige vissers, die uitkijken op hetzelfde meer, doen hetzelfde.

Na de korte pauze hoef ik nog maar een klein stukje. Nog drie kilometer tot het eindpunt. Belt-Schutsloot heeft echter nog wat leuks voor me in petto. Wandelend langs de Schutsloot zijn er twee rietsnijders bezig. Helaas niet met een zeis, maar met een rietsnijmachine. Gaat iets sneller, vertellen ze. Op deze manier snijden ze het grootste gedeelte van hun velden. De één bestuurt de machine en snijdt het riet met twee vorken, de ander pakt de pakketten riet en stapelt ze op elkaar. De kleine stukjes doen ze met een kleiner apparaat. Ze vertellen tevens dat de Amerikaanse windmolentjes in de omgeving nog zeker veel werk verrichten. Daarmee wordt water uit de meren op de rietvelden gepompt, zodat het riet voldoende vocht krijgt. Zodra de velden kaal zijn worden er geultjes gegraven, waardoor het water via het molentje het hele veld over stroomt. Onderweg zag ik veel rietdekkers aan het werk. Het is de plek waar een groot deel van deze oogst belandt. Maar er gaat ook veel van het riet naar Duitsland. Een klein poosje loop ik via het Schutsloterpad een paradijsje in. Slechts één sloot, maar zo mooi aangekleed. Tot 1959 was dit kleine zusje van Giethoorn alleen per boot bereikbaar. Het waterdorp is minder beroemd en druk, maar net zo mooi en karakteristiek. Het romantische dorpje ligt verscholen in de schitterende natuur. Er zijn campings te vinden, leuke ondernemingen en watersporten kun je er eindeloos. Nu snap ik de titel op de plaatsnaamborden bij de entree van het dorp: leukste dorp van de kop.

Lees ook etappe 3, van Havelte naar Giethoorn en etappe 5, van Belt-Schutsloot naar Blokzijl. En ontdek ook onze wandelpagina.

Fotocredits:

Henk Vondeling