ABBA-liefde liet Bé Annen museum oprichten in Appelscha  

Een collectie om u tegen te zeggen. Zo kan de verzameling ABBAspullen van Bé Annen uit Appelscha het best omschreven worden. Gedurende de veertig jaren dat de band niet actief was, bleef zijn liefde voor de groep onverminderd groot. Wekelijks koopt hij een verzamelitem. 

De liefhebberij van Annen startte, in 1976, op 11-jarige leeftijd. De periode waarin de Zweedse band hit na hit scoorde over de hele wereld. Wat het was, weet Annen niet, maar de muziek omarmde hem. De band kwam met regelmaat optreden in Nederland, maar de jonge fan was wat te jong om naar een concert te gaan. ‘Mijn ouders, toen woonachtig in Hoogeveen, waren zelf nog nooit in Amsterdam of Rotterdam geweest, laat staan dat ze mij er naartoe lieten gaan.’ Het ging over. De band viel uiteen in 1982 en Bé stond met lege handen. Maar daarmee werd de hunkering om er achter te komen wie zij, de bandleden, echt waren, groter. En wat het verhaal is achter al die prachtige songs. 

Prompt komt er een pakketje voor Annen binnen. Vlug opent hij de enveloppe. ‘Een tijdschrift’, zegt Bé. Een Zweeds tijdschrift uit 2010 met oud ABBA-lid Benny Andersson op de cover. Onleesbaar voor de verzamelaar, ‘ik koop het puur voor de plaatjes’. Alles moet hij hebben. ‘Dagelijks kijkt hij dan ook op diverse sites voor spullen die hij nog niet heeft. En al die spullen belanden in het door hem gecreëerde ABBA-museum in zijn woning in Appelscha. Het is ongeveer drie bij drie meter groot. ‘Klein’, benadrukt Annen, want erg overzichtelijk vindt hij het niet. ‘Alles staat voor elkaar of ligt opgestapeld in kasten.’ Het is dat alle informatie in zijn hoofd zit, zodat hij iedereen die maar geïnteresseerd is, rond kan leiden. En dat gebeurt regelmatig. Wie maar wil, mag langskomen. ‘De deur staat altijd open.’ Annen geeft dan tekst en uitleg, niet alleen over zijn eigen liefhebberij, ook over zijn zoektocht naar de leden en pogingen om ze te ontmoeten.

Privé kledingstuk 

Hij legt het tijdschrift, de nieuwste aanwinst, in zijn museum en wijst dan naar een lijstje aan de muur. Er zit een Gucci blouse in, een privé kledingstuk van Anni Frid. ‘Ze hield in 2001 een veiling in Zwitserland voor het goede doel. Ik ging er uiteraard naartoe in de hoop haar in levende lijve te zien. Maar de poging mislukte. Uitgerekend op die dag was ze ziek. Helaas.’ Bé tikte het kledingstuk voor dertig euro op de kop en keerde huiswaarts. 

Ontmoetingen 

Meer succes had hij in 2003 tijdens de première van de ABBAmusical Mamma Mia. Terwijl het eigenlijk niet mocht, sloop hij samen met een andere fan voorzichtig naar Björns tafeltje, waar hij het toestond vlug een foto te laten maken. 2005. Een nieuwe poging. Dit keer reisde Bé af naar Stockholm, vooral ook naar Mono Music. ‘Dat is de studio waar de twee mannelijke leden van ABBA nog steeds met regelmaat werken. Een grote kans dus dat ik één van de twee daar tref.’ Het mocht niet baten. Het lukt Bé pas zestien jaar later, na verschillende keren afreizen naar Stockholm, om eindelijk weer een bandlid te zien. Benny. Hij werd vastgelegd op een foto en Bé keerde blij terug naar Appelscha. Sindsdien lukt het wat vaker, net of Bé het onder de knie krijgt. Björn trof hij op eenzelfde manier, dit keer bij een ABBA dinershow in Londen in 2019. De twee vrouwelijke bandleden leiden een meer teruggetrokken leven, dus dat wordt wat lastiger. ‘Agnetha bracht in 2013 nog wel een soloalbum uit, maar optreden deed ze niet meer helaas.’ Al zou Bé Bé niet zijn als hij niet dichtbij haar was geweest. ‘Ik wist te achterhalen waar ze woonde, dus ben ik daar naartoe gereisd. Haar landgoed is echter zo groot dat het bijna onmogelijk is om haar te zien.’ Met het Benny Andersson Orchestra zag Annen Benny als enige optreden, maar in een heel andere setting dan ABBA. 

Saillant detail: toen de stiefdochter van Bé, Avelien, op het advies van hem naar Stockholm afreisde voor een vakantie, gebeurde er iets wat Bé nog nooit gelukt is. ‘Ik had haar gevraagd om een handtekening te scoren van Benny.’ Toen de jonge Avelien op een bankje naast de studio wachtte tot de handtekening gezet was, hoorde ze plots het grind knisperen. Het bleek Benny zelf te zijn die naar haar toe kwam lopen. Hij kwam de gesigneerde foto brengen. Ze wist niet eens zeker of het Benny was, maar nadat ze dat bij hem geverifieerd had, had ze een leuk één op één gesprek. Ze maakte een selfie met de wereldster en stuurde die meteen naar Bé, die afwachtend in Nederland zijn ogen niet kon geloven. ‘Wat mij pas na twintig jaar lukte, lukte haar in één keer. Fantastisch.’

Het verzamelen gaat door, de collectie wordt alsmaar groter. Hoe het komt dat het nooit eens genoeg is? ‘De film, de musical, de nieuwe soloalbums, het nieuwe album in 2021, de hologrammenshow in London, alles houdt de verzameling levendig. Ik ben nog lang niet klaar’, duidt Annen. En niet alleen het nu, ook de tijd van voor het ABBAtijdperk begint voor Annen steeds meer te leven. Zo maakte hij een eigen boekje over The Hep Stars, de vroegere band van Benny Andersson. ‘Ik kwam erachter dat ze in Leek / Tolbert hebben opgetreden in 1968 en in Zandberg.’ Een gesprek knoopte hij aan met de inmiddels gepensioneerde café-eigenaren uit die tijd, die Bé voorzagen van foto’s en krantenknipsels. ‘Iets tastbaars, echt magisch’, noemt de hobbyist het. Bé graaft dieper en dieper. Vorige week kreeg hij vier singles binnen van de bandleden die afzonderlijk van elkaar muziek hadden opgenomen voor hun tijd in ABBA. ‘Uitverzameld raak ik nooit.’

Zijn grootste wens is om zijn collectie aan een groot publiek te kunnen tonen in een groter museum. ‘De collectie dijt uit en de ruimte lijkt steeds kleiner te worden.’ Hij leidt liefhebbers liever niet in groepen rond in zijn museum. ‘Een één-op-één-rondleiding is veel leuker.’ Wie eens een kijkje wil nemen in het ABBA-museum in Appelscha, mailt naar: bannen@knid.nl. 

Muziekliefhebbers lezen ook het verhaal over Opera Spanga en de openluchttheaters De Koele in Appelscha en het Shakespearetheater in Diever en theaters de Meenthe in Steenwijk en Ogterop in Meppel. 

Meer zin in een kleinschalig museum of een liefhebber die enthousiast over zijn of haar passie vertelt? Lees dan het verhaal over ’t Kiekhuus in Wolvega of over Jaap Mekel uit Ravenswoud. 

Fotocredits:

– Marcel van den Bergh
– Rens Hooyenga
– Bé Annen

Verder zoeken in onze database