Le Roytuin in woonwijk doet wenkbrauwen fronzen in jaren zestig 

Eind jaren zestig wordt in Heerenveen een nieuwe woonwijk gebouwd. Aan de Europalaan en de Kennedylaan, rechte straten, komen rijtjeswoningen aan de ene kant en flatjes aan de andere kant. Daar tussenin komt een groenstrook. Gras, een keurige strook, waar in het voorjaar een rij afrikaantjes bloeit. Zoals men in die tijd gewend was. 

De nieuwbakken bewoners krabden zich twijfelachtig achter het oor toen zij Louis le Roy voor hun woning te werk zagen gaan. Hij had toestemming van de gemeente gekregen om een nieuwe invulling te geven aan het perk, een strook van maar liefst een kilometer lang en twintig meter breed. Le Roy heeft voor die tijd een opzienbarende visie. De grasstrook was snel verdwenen. Hij groef de strook af tot een meter diep en liet puin bezorgen. Afval van gesloopte woningen, steen in alle formaten. De tuinarchitect had een plan, maar zijn plan viel niet meteen bij alle bewoners in de smaak. Er heerste een ware cultuurshock. Le Roy vond onkruid mooier dan afrikaantjes en dat statement werd naarmate zijn werk vorderde steeds duidelijker zichtbaar. 

Het terrein werd een bouwterrein, er werden stenen gestapeld, bomen werden her en der geplant en onkruid kreeg vrij spel. Het werd een golvend geheel en het genereerde veel aandacht, zowel nationaal als internationaal. Bussen vol toeristen kwamen naar Heerenveen om de Le Roytuin in het echt te zien. Le Roy kreeg voor zijn vooruitstrevende werk van het Prins Bernardfonds in 1972 een Gouden Anjer uitgereikt en langzaamaan raakten de bewoners ook aan de tuinkunstenaar gewend. Hij werd benoemd tot ereburger van Heerenveen. 

Er was ook een keerzijde: de gemeente vond de kosten voor het onderhoud, zoals Le Roy dat voor ogen had, op een gegeven moment te hoog en er kwam kritiek van tegenstanders. Toen de gemeente de groenstrook op hun manier ging snoeien en bijhouden net zoals in elk plantsoen gebeurt, trok Le Roy zijn handen van het project af. Het moment voor Le Roy om het stuk grond in Mildam te kopen om daar zijn project verder uit te rollen. 

De Le Roytuin bleef in Heerenveen. Het zogenoemde ecokathedraalproces is nog steeds in volle gang. Er zijn in de kilometer lange tuin nog steeds continu ontwikkelingen, het proces is eindeloos. Er wordt nog steeds gebouwd op de woensdagochtend. Net als bij de Ecokathedraal in Mildam, wordt het levenswerk, het gedachtegoed van Le Roy, voortgezet. 

Om door de tuin te wandelen kun je het best aan de Europalaan of de Kennedylaan parkeren. Er is genoeg parkeergelegenheid en anders wel in één van de zijstraten. Parkeren aan het begin of het eind van de straat stelt je in de gelegenheid om de tuin in één keer te bewandelen. 

In de Groningse wijk Lewenborg bevindt zich een derde Le Roytuin. 

Lees ook het verhaal over Jaap Mekel, het verhaal over de boomkikkers in Appelscha en omgeving, het verhaal over de faunatoren in Donkerbroek en het Biosintrum in Oosterwolde. 

Fotocredits:

– Henk Vondeling

Verder zoeken in onze database