Door het hart van de koloniën naar het Holtingerveld 

Het Stellingenpad bestaat uit vijftien etappes. Vandaag lopen we etappe 2: een route van 14,6 kilometer, van Vledder naar Havelte.

Met twee auto’s rijden we naar het eindpunt, de parkeerplaats aan het begin van de hunebeddenweg in Darp (coördinaten: 52.792066, 6.215871). Met het parkeren hebben we geen probleem, er is voldoende ruimte. Auto op slot en in auto twee rijden we naar Vledder, het beginpunt.

Lopen doen we richting Frederiksoord, waar we na een korte wandeling langs de Vledderweg Zeemuseum Miramar treffen. Het blijft wonderlijk, zo’n zeemuseum te midden van bossen. De dichtstbijzijnde zee ligt tachtig kilometer verderop. Er staan prachtige kunstwerken van een dolfijn en een andere vis in de tuin. Om de voorbijganger te laten weten dat ze het woord zee in zeemuseum goed lazen, wellicht. Beide dieren zijn gemaakt van oude plastic voorwerpen.

Even later duiken we rechts het bos in, waar we op een schietbaan belanden. De schietbaan werd in 1869 aangelegd voor de ‘Scherpschuttersvereniging Frederiksoord en Omstreken’. Jongeren, die voldoende hadden geoefend op de Exercitieschool en 14 jaar of ouder waren, mochten deelnemen aan de schietoefeningen. De vereniging hield op te bestaan. Wat nog staat is het doel waarop geschoten moest worden.

Dit bos ruilen we in voor het Sterrebos. De wandeling leidt ons langs allerlei markante plekken in het bos, te beginnen met de kathedraal. Een kathedraal? Ja, op één plek in het bos valt op dat de bosvloer vrijgehouden wordt van opschot. Het ligt vol blad van de beuken. Het resultaat: een grote, open ruimte met lage stammen. Ze worden gezien als pilaren voor een hoog dak: een beukenkathedraal. Daarna volgt ineens een dieper geleden deel, de natte kom genaamd. Het was vroeger de plek waar het wild kon drinken. Op dit moment staat het droog. Het stervormige patroon van de paden komt gecentreerd samen op de open plaats ernaast: de ‘droge kom’ genaamd.

Al vrij snel komen we een trip-trap bruggetje tegen over de Westerbeeksloot. Het werd ook wel de Kolonievaart genoemd en dateert uit 1614. De sloot werd aangelegd door Frans van Westerbeek voor de afvoer van turf. Door de sterke daling van de grondwaterstand is het waterpeil erg laag. De vaart werd onbevaarbaar. Wat er overbleef is een diepe sloot met een klein stroompje. We lopen het bos weer uit via Huis Westerbeek, gesticht in 1770. De woning werd bewoond door Johannes van den Bosch, de oprichter van de Maatschappij van Weldadigheid. Hij woonde er met zijn gezin van 1821 tot ongeveer 1830. Tegenwoordig is het het kantoor van de Maatschappij van Weldadigheid.

Via de achterdeur verlaten we Frederiksoord en aan de Van Helomaweg lopen we links een dijkje over, langs de Wapseveensche Aa. Aan de andere kant van de dijk ligt Polder Ten Cate, een bijzonder moeras. Het water dat in dit gebied regent, zakt de bodem in en maakt via ondergrondse lagen een zijwaartse beweging. Het doet onderweg allerlei mineralen op en komt pas in de polder weer aan de oppervlakte. De mineralen zorgen ervoor dat er in deze polder veel orchideeën groeien, elk jaar vanaf begin mei. Genieten van de polder gebeurt optimaal, de dijk is namelijk nogal lang: zo’n drie kilometer. Een verbindingsroute vanaf daar leidt ons naar het Holtingerveld.

Het natuurreservaat heeft veel te bieden. Bos, vennen, stuifzand, heide, we zien ze allemaal. Het is er heerlijk wandelen, de wandelknooppunten volgen elkaar langzaam op. De laatste kilometer loopt dwars over het heideveld. Ontzettend mooi. In de verte het meest opvallende element van het Holtingerveld: de Havelterberg van 18,8 meter hoog. Een stuwwal van keileem, die tijdens de voorlaatste ijstijd – zo’n 150.000 jaar geleden – op deze plek is neergelegd. Het is naast de mooie natuur een gebied vol historie: van ijstijd tot hunebed tot oorlog. Ja, tijdens de Tweede Wereldoorlog is hier ook het één en ander gebeurd. Daarover lees je hier meer.

Lees ook over etappe 1 en etappe 3 of het algemene verhaal over het Stellingenpad.  Ontdek ook onze wandelpagina.

Fotocredits: